ਅਨਦੁ ਕਰਹੁ ਮਿਲਿ ਸੁੰਦਰ ਨਾਰੀ ॥

ਆਸਾ ॥
ਪਹਿਲੀ ਕਰੂਪਿ ਕੁਜਾਤਿ ਕੁਲਖਨੀ ਸਾਹੁਰੈ ਪੇਈਐ ਬੁਰੀ ॥ ਅਬ ਕੀ ਸਰੂਪਿ ਸੁਜਾਨਿ ਸੁਲਖਨੀ ਸਹਜੇ ਉਦਰਿ ਧਰੀ ॥੧॥ ਭਲੀ ਸਰੀ ਮੁਈ ਮੇਰੀ ਪਹਿਲੀ ਬਰੀ ॥ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਜੀਵਉ ਮੇਰੀ ਅਬ ਕੀ ਧਰੀ ॥

ਐਸਾ ਗਿਆਨੁ ਕਥੈ ਬਨਵਾਰੀ ॥ ਮਨ ਰੇ ਪਵਨ ਦ੍ਰਿੜ ਸੁਖਮਨ ਨਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

“ਪਹਿਲੀ ਕਰੂਪਿ ਕੁਜਾਤਿ ਕੁਲਖਨੀ” ਮੋਹ ਮਾਯਾ ਵਿੱਚ ਫਸੀ ਹੋਈ ਮਨ ਦੇ ਮਗਰ ਭੱਜਦੀ ਬੁੱਧ । ਸੁੰਦਰ ਨਾਰੀ ਬਿਬੇਕ ਬੁੱਧ ਜਿਸਨੂੰ ਹਰਿ ਦਾ ਗਿਆਨ ਹੋ ਗਿਆ ਜਿਸਨੇ ਮਨ ਨੂੰ ਟਕਾ ਕੇ ਆਤਮ ਰਾਮ ਦੀ ਸ਼ਰਣ ਲੈਕੇ ਆਣਾ ਹੈ । ਫੇਰ “ਜੇ ਇਕੁ ਹੋਇ ਤ ਉਗਵੈ ਰੁਤੀ ਹੂ ਰੁਤਿ ਹੋਇ ॥”